't Liepke     naar vertaling

Oo, har ik blauwe oogn as de oondergoande moan.
Oo, har ik stearke been woar k strabaant met kon goan.
Oo, har ik nen dichtn jas woar gin reagn deur kon sloan.
Joa, dan gung ik gauw noar t Liepke
biej den kachel met dat piepke.
‘Annie, doot miej n pulken bier.’
En dan zetn zee t veur miej too
en dan zea-r e: ‘Zoo dan?’

Oo, har ik broene oogn as kastanjes veur de groond.
Oo, har ik harde kaakn, schearpe taande in n moond.
Oo, har ik nen stearkn wil as ne stoontvleeg an t plafoond.
Joa, dan gung ik gauw noar t Liepke
biej den kachel met dat piepke.
‘Annie, doot miej n pulken bier.’
Dan zetn zee t veur miej too
en dan zea-r e: ‘Zoo dan?’

Noe heb ik rooie oogn as de oondergoande zunne.
Noe veur ik met miene fietse de Breemarsweg hen en wierumme.
Noe zeuk ik dat boerderiejken, k heb t nich meer wier evundn.
Vort is noe kafee t Liepke,
vort den kachel met dat piepke.
Annie is dood, gin pulken bier
zet zee ooit nog veur miej too.
Nooit zeg zee meer: ‘Zoo dan?’

Tekst: Fred van de Ven, Muziek:Triooo
Fred: zang, triangel ; Harm: akoestische gitaar ; René: zang, trekharmonica

Bij 't Liepke,
Dit lied gaat over de spijt die Fred heeft over het feit dat hij zich niet heeft aangesloten bij een beweging die zich verzette tegen de afbraak in 1986 van het cafeetje, waar hij sinds 1957 regelmatig vertoefde, nadat de waardin, Annie, was overleden. Eeuwige waarden als de zon, de maan en het vallen van kastanjes tegenover het tijdelijke van een waardin en haar nering, waar zij haar 'zoo dan?' zingzei, met daar tussenin een onzekere, bittere Fred.

't Liepke(vertaling)     terug naar Twents

O, had ik blauwe ogen als de ondergaande maan.
O, had ik sterke benen waar ik kordaat mee kon lopen.
O, had ik een dichte jas waar geen regen door kon slaan.
Ja, dan ging ik gauw naar 't Liepke
bij die kachel met dat pijpje.
'Annie, geef mij een flesje bier.'
En dan zette ze het voor mij neer
en dan zei ze: 'Zo dan?'

O, had ik bruine ogen als kastanjes op de grond.
O, had ik harde kaken, scherpe tanden in de mond.
O, had ik een sterke motivatie als een strontvlieg aan het plafond.
Ja, dan ging ik gauw naar 't Liepke
bij die kachel met dat pijpje.
'Annie, geef mij een flesje bier.'
En dan zette ze het voor mij neer
en dan zei ze: 'Zo dan?'

Nu heb ik rode ogen als de ondergaande zon.
Nu fiets ik op mijn fiets de heel Breemarsweg langs en weer terug.
Nu zoek ik dat boerderijtje, ik heb het niet meer weergevonden.
Nu is café 't Liepke verdwenen,
weg is ook die kachel met dat pijpje.
Annie is dood, nooit zet zij meer
een flesje bier voor mij neer.
Ze zegt nooit meer: 'Zo dan?'