Doar gung e hen     naar vertaling

Der kump miej lest nen fietser an
met nen platn achterbaand.
Hee zeg: ‘Zoo kaan’k nich verdan,
ik smiet um an de kaant.’
Ik zeg: ‘Och keerl, doot nich zo loomp,
goat de schopndure duur,
doar haank oe leenks miene fietsepoomp
an mien fietsestuur.’

En doar gung e hen,
doar gung e, ha'k hoast zeg!
Doar gung e hen,
kump nich wierumme, wa'k oe zeg!

Doar kleunk ineenn oet dat kot
un alderbarstns vleukn.
Hee zeg: ‘t Ventieltjen is joa vort,
doar goa’k nich noar zeukn.’
Ik zeg: ‘Och keerl, maakt oe nich gek,
broekt der oe een van miej.
Ik bin t nich neudig en tookomn wek
dan doo-r iej miej n niejd.’

En doar gung e hen........

Noe bin ik hellig in n kop,
den keerl den he’k nich wier zeen.
Ik stel miej zoo veur; ziene fietse op de kop
en hee der greuts umhen treadn,
en dan dreaind an t ventieltjen
met n snoetn, as n bliej keend
biej dat sisnde pieltjen
met zienn nös in mien’ Hengeler weend!

En doar gung t hen,
doar gung t, ha'k hoast zeg!
Doar gung t hen.
Kump nich wierumme, wa'k oe zeg!

Tekst: Fred van de Ven, Muziek: Harm Braam
Fred: zang ; Harm: elektrische gitaar, baritonsax, zang ; René : mandoline, tenorsax, zang ; Antoon Aukes: slagwerk ; Michel Mulder: basgitaar

Bij Doar gung e hen
Harm vertelde die mop over iemand uit Berlijn die in Enschede een Mercedes zag staan met een witte kentekenplaat beginnend met een B. Die man knielt naast de voorband neer, draait het ventiel open, snuift de uitstromende lucht met volle teugen op en roept: 'Ah, Berliner luft!'

Daar ging hij heen, (vertaling)     terug naar Twents

Er kwam laatst een fietser bij me
met een lekke achterband.
Hij zei; 'Zo kan ik niet verder,
ik gooi hem aan de kant.'
Ik zeg; 'Och man, doe niet zo lomp,
ga de schuurdeur door,
daar zie je links mijn fietspomp hangen
aan mijn fietsstuur.'

En daar ging hij heen,
daar ging hij, zou je bijna zeggen!
Daar ging hij heen,
komt niet terug, wat ik je zeg!

Daar klonk inkeer uit die keet
een verschrikkelijk vloeken.
Hij zei; 'Het ventieltje is zelfs kwijt,
daar ga ik niet naar zoeken.'
Ik zei; 'Och man, maak je niet gek,
gebruik er toch een van mij.
Ik heb het niet nodig en volgende week
dan breng je mij een nieuwe.'

En daar ging hij heen

Nu wind ik mij vreselijk op,
die vent heb ik niet terug gezien.
Ik stel me voor; zijn fiets op de kop
en hij loopt er trots omheen,
en dan draaiend aan het ventieltje
met een blik als een blij kind
bij dat sissende pieltje
met zijn neus in mijn Hengelose wind!

En daar ging het heen,
daar ging het, zou je bijna zeggen!
Daar ging het heen,
komt niet terug, wat ik je zeg!