Eenvoudig Mens

Ik ben een heel eenvoudig mens
en hoezeer ik 't mij ook wens:
men gunt mij nooit een tweede blik,
zo'n onopvallend mens ben ik.

Ik heb een neef met heel mooi haar,
die krijgt al handen op elkaar
als hij gewoon een glimlach geeft.
Men groet hem daarna steeds beleefd.

Ik had ook nog een jonge nicht,
die scheen gemaakt van zuiver licht,
want overal waar zij verscheen
verbleekte men van top tot teen.

Ze zou hier trouwens bij ons zijn,
maar liet een kaartje na, heel klein:
‘Ik hoop dat het je goed zal gaan,
Ik kan die aandacht niet meer aan.’

En ook mijn neef heeft afgebeld,
die kwam de snelweg afgesneld,
ramde een echtpaar daar frontaal
dat groette voor de laatste maal.

Ik ben geen oogverblindend mens,
ik rijd nooit hard in Citroëns.
Ik zou best opvallend willen zijn,
maar heel eenvoudig is ook fijn.

Tekst: Fred van de Ven, Muziek: Harm Braam
Fred: zang ; Harm: harmonium ; René: sopraansax

Bij Eenvoudig Mens
Zedenschets van het type doe-maar-gewoon-dan-doe-je-gek-genoeg. De coupletten wankelen tussen mineur en majeur.