Oavndmeans     naar vertaling

's Morns, joa 's morns, dan veul ik miej zoo slecht,
hef mien lief wat van n liek dat oet t kanaal is op edregd.
's Morns, oh 's morns, he'k de oogn rood umraand,
boonkt n kop an alle kaantn, mer veural de binnkaante.
Stekt miej de leaver luud den draakn
met ziene zeutverdeende wraak

's Noamiddaagns, oh 's noamiddaagns, noa wat middagstoet.
Heandig-an veul ik miej dan luk better in de hoed.
's Noamiddaagns, joa 's noamiddaagns, deank ik ondaanks al mien spiet
t har toch ok ziene mooie kaantn en gef ik miej let op de tied.
He'k gin röst meer in t gat
en dan möt ik weer op n trad.

's Oavnds, joa 's oavnds, dan goa ik weer op n trad.
Goa ik sjasken en klabasken en krieg ik t op t rabat.
's Oavnds, joa 's oavnds, dan bin ik kats verkof.
Braandt de keers an alle kaantn en dan geet t r toch of.

Mer 's morns, oh 's morns, dan veul ik miej zoo slecht.

Tekst: Fred van de Ven; Muziek: Harm Braam
Fred: zang, schudei;
Harm: basgitaar, baritomsax;
René: el.gitaar, tenorsax;
Henk: slagwerk, altsax

Avondmens, (vertaling)     terug naar Twents

's Morgens, ja 's morgens, dan voel ik mij zo slecht,
heeft m'n lijf wat van een lijk dat uit 't kanaal is opgedregd.
's Morgens, oh 's morgens zijn mijn ogen rood omrand
bonkt m'n kop aan alle kanten, maar vooral de binnenkant.
Steekt m'n lever luid de draak
met z'n zoet verdiende wraak.

's Middags, oh 's middags, voel ik me wel weer goed
langzaamaan luwt de orkaan, stuwt nog wat prikkels door m'n bloed.
's Middags, ja 's middags denk ik ondanks al m'n spijt
't heeft toch ook z'n leuke kanten en dan let ik op de tijd.
Heb 'k geen rust meer in m'n kont
tot de naakte avondstond.

's Avonds, ja 's avonds, dan voel ik mij te gek
kan ik feesten als de beesten en heb ik een grote bek
's avonds, ja 's avonds tegen 't middenacht'lijk uur
brandt de kaars aan beide kanten en ben ik een laaiend vuur.
Brand ik door tot op 't bot
tot 't naadje van 't genot.

Maar 's morgens, ooh 's morgens, dan voel ik mij zo slecht...