Eanske     naar vertaling

t Is n eandpeunt van t spoor,
hoast gin hoond kump nog doar,
zoo wied geet joa hoast gin meanske:
Eanske.

De bolwearkn woar zoo hard is kleid
bint zoo heandig hen ne zeldzaamheid:
paleizn veur rotn en muze,
woar de weend noe vriej kan poestn.

Textielbaronn van aleer,
eer jachtgebeed besteet nich meer.
Mangs stiefelt der nog een oaver t Rigtersbleek,
Ter Kuile, Blijdenstein, Van Heek.

Hebt ze vaaks ok keender had
en wont dee nog wa in dit gat,
of könt zee zich wat betters weansken
as Eanske?

Sebastopol, Bearknkaamp, Krim.
Wiej hebt t had. t Wör völs te slim.
Hoast gin means hef hier nog sjogge
van al dat leed van vrogger.

Dwers deur t verrinneweerde hart
löp noe nen kaaln boelevard.
t Maark vol Duutse meansken.
Oo Eanske, Eanske.

t Is n eandpeunt van t spoor.

Tekst: Willem Wilmink; Vertaling: Laurens ten Den; Muziek: Triooo
Fred: zang;
Harm: basgitaar, baritonsax;
René: el.gitaar;
Henk: slagwerk

Bij Eanske, veurhen Textielstad
De eerste opvoering was bij het ten doop houden van het Twentse tijdschrift 'De Nieje Tied' in 1994. Willem droeg 'Textielstad' regel voor regel voor, Laurens vertaalde dat simultaan in het Twents. De bekoring van dat simultaanvertalen heeft 'Eanske' als zelfstandig gedicht niet, maar in de uitvoering van Triooo klink toch een eigentijdse ondertoon door. Was in 'Textielstad' op muziek van Harry Bannink en met zang van Joost Prinsen nog sprake van 'gelatenheid en leed', bij Triooo klinken natte, verlaten straten en woede om het aangedane onrecht.

Textielstad, (vertaling)     terug naar Twents

Het is het eindpunt van de trein,
bijna geen mens hoeft er te zijn,
bijna geen hond gaat zover mee:
Enschede.

De burchten van de nijverheid
staan er nog her en der verspreid:
spelonken, hol en afgeleefd,
waar nu de wind vrij spel in heeft.

Textielbaronnen van weleer,
hun jachtgebied bestaat niet meer.
Waar zouden ze gebleven zijn,
Van Heek, Ter Kuile, Blijdenstein?

Hebben ze kinderen voortgebracht,
hebben ze hier nog nageslacht,
of koos dat snel een betere stee
dan Enschede?

Krim, Berkenkamp, Sebastopol,
het is voorbij. De maat is vol.
Bijna geen mens heeft hier nog weet
van uw gelatenheid, uw leed.

Dwars door het uitgeteerde hart
loopt nu de kale boélevart
met postkantoor en V&D.
0, Enschede. Enschede.